9 Aralık 2011 Cuma

Özlemek

Üstüne ne çok sey yazılır çizilir bu sözcük için. Ne anlamlar taşır ne hasretler anlatır. Kimi zaman sanıdan ibaret olan sözcük çok kez laf bulamadığından ya da formaliteden söylenerek harcanır ya da tam yüreğinin ortasından kopup gelip dudaklarında küçücük iç burkan bir sözcük olur -özledim-. iki uç noktada var olur. Bu ara en çok hissettiğim şey özlem. İçimde anlamlandırmaya çalışırken üstüne biraz daha düşünmek bir şeyler karalamak istedim. Hep bir şeylerden bir yerlerden uzak buruk hissetmenin üstesinden nasıl gelinir, insan hep olmak istediği yerde neden olamaz, ya da neden zorunluluklar vardır ki bizi özlemlere iten. Aldığım kararların arkasında durmak can yakıyor bu sıra, fazlaca zorluyor. 

3 yorum:

  1. dimii dimii, önceden olsa anneeee diye ağlar,kızar, sinirleniriz .. ben sizin söylediklerinizi yapmak zorundamıyım,kendi kararlarımı almak istiyorum falan da filan.. ama ateşe elimizi şimdi biz sokuyoruz, kararlar alıyoruz yalan yanlış, doğru düzgün demeden dalıyoruz, tabi serde erkeklik var , gurur da var işin içinde , yanlış yapmadım , hala yaptığımın arkasındayım diye yakınamıyoruz bile :( büyümek acı biber yemek gibi, önce hissettirmez tatlı görünür, ısırdıkça yanarsın :) bu da öle bişi canımcım

    YanıtlaSil
  2. her zaman babamın asi çok bilen kızıydım ben. hep dik başlı ben doğruyumcu.. al sana diyor işte bu ara bana birileri :)

    YanıtlaSil
  3. Vuslatın değeri anca Özlem ile anlaşılır. Güzel yazı :) beğendim

    YanıtlaSil